We besluiten de kroeg over te slaan en lopen naar “De Waard”, de discotheek. Voor Cave is het al gauw einde oefening. Nadat we munten hebben gehaald en onze jas bij de garderobe ingeleverd hebben lopen we naar binnen. Bij binnenkomst valt het oog van Cave op een barkruk waar allemaal lege glazen op staan. Hij ramt ze er met een majestueuze zwaai allemaal vanaf. En wordt gelijk de deur uitgezet met de mededeling “jou willen we hier niet weer hebben”. Prong en ik lachen, die Cave toch, wat een mannetje is het ook. We zijn het er over eens dat het vrij overdreven is om hem voor zoiets gelijk buiten te zetten. “Pure provocatie, zo’n barkruk vol glazen als Cave in aantocht is” zegt Prong zeer terecht.
Prong is verdwenen, maar na een tijdje zie ik hem. Hij staat met een meisje te praten. Ik bestel nog wat te drinken en loop wat rond door de stampvolle discotheek op zoek naar een rustiger plek. Ik schrik want iemand trekt mij aan mijn haar. Het is Geert, een oud klasgenoot van mij. Fan van Sylvester Stallone en net zo’n domme kop als zijn idool.
