Vandaag en morgen twee films uit het horror genre, al is dat een breed begrip en zullen er wel weer hokjesgeesten rondwaren die onderstaande films heul gien horror vinden. Kemme geen reet schele, dus lekker oprottuh, joh!
Van de eerste film ben ik de titel vergeten, lekker handig, maar wat maakt het ook uit. Ik zoek hem zo nog wel effe op.
Als ik tegenwoordig iets opneem start de recorder tien minuten eerder en gaat ie tot twintig minuten nadat de film is afgelopen door met opnemen.
Zo zag ik na weet ik veel welke film het begin van hoe heet ie ook alweer. (Ja, dit schiet ook niet op, ik zoek eerst wel even op hoe die heet. Iets met “dead” volgens mij).
The Devil Inside!
Daar zag ik dus het eerste stukje van. Een in documentaire stijl gefilmde “net na afloop” van een driedubbele moord.
Vrouw belt 112 (of 911, het was in de USA) en zegt “I Killed them all”. Volgende shot: Rechercheurs onderzoeken de plek des onheils (schokkerige beelden), daarna stukjes uit het nieuws en meer van zulks.
Dus die ging ik even opzoeken en die stond ook on demand, waarop ik hem de volgende nacht ben gaan kijken.
De film begint echt als de dochter van de vrouw die dem oll killde geinterviewd wordt. Ze heeft pas te horen gekregen dat haar moeder 20 jaar eerder drie geestelijken vermoord heeft die bezig waren met duivelsuitdrijving. Haar moeder zit in het Psychiatrisch Ziekenhuis van het Vaticaan in Rome. Ze gaat daar naar toe met een documentaire maker, bezoekt haar totally possessed moeder, probeert met twee afvallige priesters de duivel uit te drijven bij haar moeder hetgeen verregaande consequenties heeft, om een lang verhaal kort te maken.
Ik kijk niet veel films in dit genre, er schijnen betere films in het genre te zijn, maar ik vond het een te gekke creepy rare enge film die door de docu stijl nog wat echter leek. Een vette 8. Al was het maar vanwege het verre van happy end.
