Het eerste boek wat ik van deze Japanse buiten de ge-eikte thrillerpaadjes schrijfster las is het nog steeds onovertroffen “De Nachtploeg“. Geweldig boek. Bizar moordverhaal met in de hoofdrol mensen zoals jij en ik. Daarna las ik “Grotesk“, ook best leuk, maar niet zo geniaal als “De Nachtploeg”. Was er nog één in het Nederlands vertaald Kirino boek over.
Echte Wereld.
Een Japanse jongen van 17 jaar slaat zijn veeleisende moeder de hersens in. Vier Japanse meisjes die vriendinnen van elkaar zijn raken totaal geobsedeerd door deze jongen. Ze helpen hem een beetje, eentje zoekt hem op en trekt met hem op als hij op de vlucht is.
De nadruk ligt niet op de speurtocht van de politie, die speelt in elk boek van Natsuo Kirino een bescheiden rol. Het is een portret van vijf Japanse pubers. Over de druk die de prestatiemaatschappij op ze legt, over hun statusgevoelige ouders die het beste voor denken te hebben met hun kinderen, maar vaak de verkeerde weg voor ze uitstippelen.
Japanse gekte, vooral van de moordenaar. Maar ook meer typisch Japanse cultuur in dit bij vlagen spannende vlot weglezende boek. Onderhoudend, best okay, maar geen enorme topper. Een 7,5 zeg maar. Desalniettemin in de wereld der cliché thrillers een parel. Al is het meer een portret van de Japanse jeugd van tegenwoordig dan een thriller.
