Een weekend zonder Amateurvoetbal Rules, dat roept vragen op. Was ie ziek of was ie weg? Ik was dus weg, van donderdag t/m zondag naar Milaan. Modestad waar ik als trendsetter (ik liep al in gescheurde broeken voor het mode werd om maar iets te noemen) op mijn plek dacht te zijn. In het kader van het relationele jubileum met mijn vrouw had ik haar -romantisch als immer- een “dag of wat weg” beloofd en dus boekten we laatst een retourtje Milaan. En zat ik in San Siro in plaats van op Het Noorden of de Parrel.
Helaas wel iets te vroeg, ik was er vrijdagmiddag. Stadiontour (ik zat in de kleedkamer van Milan & Inter en bezocht het imposante doch lege San Siro alsmede het Inter & Milan Museum).
Ik had voor ons vertrek al gecheckt of een bezoekje aan een wedstrijd er ook in zat, maar Inter-AS Roma stond voor zondagmiddag gepland en dat gingen we qua terugvlucht niet redden.
Bleek mij zondag (pas) opeens dat die wedstrijd naar zaterdag verplaatst was. “Het was toch vast uitverkocht” verdrong ik die gemiste kans. Vannacht toch nog eens even gekeken, 42.000 toeschouwers (er kunnen er 80.000 in). Abubakari mist voor open doel. Klot’n! Ik hou het nu maar op 40.000 seizoenkaarthouders die niet op kwamen dagen.
Maar goed, verder was het wel fijn in Milaan, lekker weertje, de Dom bestegen, wat slenteren, hier een pizza, daar een Panini Salami, een hotelklerk die geen bek vol zei, verder ook veel vriendelijke mensen en wat typisch Italiaans temperament. Om 7 uur s Ochtends onder ons hotelraam een schreeuwende Italiaan die ruzie had met een travestiet die zijn geliefde was en haar/hem met schoenen bekogelde en een Peppi & Kokki achtervolging deed.
De volgende dag zaten we een hapje te eten op een terras, weer zo’n heethoofd, schreeuwen, huilende signora, andere heethoofden die zich er mee bemoeiden…
Rare jongens, die Milanisti…
