Ik ben geen fan van De Wereld Draait Door. Ik vind Matthijs een nagemaakte, ben doodsbang dat die enge Ali B. in beeld komt, kan het gekir en gegil van Marc Marie slecht verdragen en nu is Özcan Akjol ook nog eens toegevoegd aan het rijtje tafelmensen. Bovendien is bij DWVDD (de waan van de dag dus) alles en iedereen the next best thing. For one day. Ik verdenk de redactie er van juichend op te veren bij de dood van een superbekende grootheid, goed voor de kijkcijfers. Als Pino een boek besprak keek ik en soms pik ik via uitzending gemist wel eens een stukje mee als ik iets interessants vermoed.
Denk je “nou, dat wordt weer een hele uitzending aan een vers overleden grootheid ophangen” slaan ze de dood van de Grootste Zanger van Europa gewoon over. Blijf je toch benieuwd of Patricia Paay ook op was gaan scheppen over haar avonturen met de Sinatra van de Lage Landen. Ik kan mij niet voorstellen dat Eddy Wally voor zo’n derderangs starfucker valt, maar misschien uit medelijden, ge weet ’t niej he.
Hoe dan ook, DWVDD valt nu echt niet meer serieus te nemen.
Abubakari de Vries' Blog 
Snif
Snuifje