Cinema Abu heeft niks aan de Volkskrant

Waar ik dus niet meer ga kijken of een film de moeite waard is is de Volkskrant(.nl of de krant). Jezus Christus, wat een zure oververzadigde snobs die zeer tegen hun zin in naar de bioscoop worden geschopt omdat de hoofdredacteur anders dreigt hun vrienden en familie iets aan te doen schrijven daar over films. Ik heb in korte tijd een overdosis film tot me genomen, mijn score “prima vermaakt”is 90%. Slechts twee tegenvallers. Ik ben misschien ook niet heel erg kritisch, maar als het niet goed is zeg ik het ook wel (weet iedereen die deze waar nodig notoire mopperkees kent).

Nee, dan de Volkskrant recensenten. Over elke film hebben ze wel wat te zeiken.
Nooit eens lekker positief, van “toffe film, moet je heen gaan joh!” maar altijd hebben ze wel weer iets aan te merken, als je die recensies leest zou je naar geen enkele film meer gaan. Elke keer dat je denkt “Hey, ze zijn een keer positief” komt er alsnog een  kanttekening. Zelf weten natuurlijk, maar je hebt er niks aan als 80% van de films weggezet wordt als niet veel soeps.

Bloemlezinkje:
* De tragiek van tante Tiny wordt er in dit familiedrama zo ingehamerd, dat de finale ondanks het degelijke acteerwerk een anticlimax vormt. (de Helleveeg)
* De informatieverstrekking is echter zo summier en de spanning zakt tussen de plotwendinkjes door geregeld zo ver weg, dat je je gaat afvragen in hoeverre hier sprake is van vakkundig gebakken lucht. (10 Cloverfield Lane)
* Regisseur Robin Pront helpt de film om zeep door hem halverwege te veranderen in een uitzinnig bedoelde thriller vol wellustig geweld. (d’Ardennen)
* Je ziet aan alles dat Tim Robbins en Benicio Del Toro het naar hun zin hebben in het wrangkomische oorlogsdrama A Perfect Day. Veel minder geslaagd zijn de vele clichématige bijrollen. (A Prefect Day)
* Een parkeerbon is nog grappiger dan Dirty Grandpa
* Knielen op een bed violen strompelt neerslachtig voort
*  Lauwwarm London has Fallen heeft dubieuze moraal
* Of Spotlight zich zal nestelen in het collectieve geheugen is afwachten, daarvoor zijn de personages in het ensemble misschien net wat te dun uitgewerkt.
* Aangekomen in Japan, vervalt The Forest onmiddellijk in slap effectbejag – bij iedere verschijning van een slechtgeschminkte demon schiet het volume van de soundtrack omhoog – die de onkunde om echte horror en sfeer te creëren dient te maskeren.
* De revoluties en contrarevoluties zijn inwisselbaar, de settings ontdaan van inspiratie en klinisch doorgedigitaliseerd, het spel houterig, personages blijven sjablonen. (Allegiant, Deel 3 van de Divergent serie)
* Een meesterstuk is het. (WAT!? Ja hoor, the Revenant is goed bevonden door Berend Jan Bockting, aka Frank “ja moeder” van Putten? Nou, toch nog even zeuren hoor, onze  dwangzeuroot: “Enkel Glass’ gezwollen verbeelde hallucinaties -een piramide van botten, een afgebroken kerk, een levitatie in een graanveld- vallen wat uit de toon”.)
Berend Jan Frank van Putten moet met zijn moeder naar de film maar wil liever met een lekkere vriendin naar een erotische thriller.

Overigens is het niet alleen BJ Bockting die maar blijft zuurkutten, maar ook zijn mede citroenen Bor Beekman, Kevin Toma, Pauline Kleijer zeuren wat af.

Zoals altijd blijkt maar weer dat je niemand moet geloven en lekker zelf uit moet maken wat goed of slecht is. Leve de Cinema, lekker naar de film en je fijn vermaken, gewoon omdat het kan.