MIKE KROL! Ergens half september stond ie getipt in de Elpee nieuwsbrief en dat bleek bij check’n muzikale liefde op het eerste gezicht!
Rare teksten, uberlelijke hoes, vreemde zang, rauwe garagepunkachtige rock met psychedelische randen. Te gekke plaat, kort & krachtig.
Dus luisterde ik sinds half september vrijwel non stop I Hate Jazz, Trust Fund en zijn nieuwste, Turkey. Niks mooiers dan de band die je op dat moment grijs draait precies in de juiste periode live te kunnen zien.
Nadat ik las dat ie in Vera zou komen kreeg ik op slag een nog beter humeur dan ik normaal al heb. In de 95′ minuut de klassieker verliezen dankzij een eigen doelpunt uit een onterechte vrije trap na een overtreding van Grefo Reverend Holy Dirk from Kutwijk by the Sea? Kemmij ‘t verrottuh joh, zaterdag Mike Krol in Vera. Van Rookworsten eten ga je dood? Whatever, als het maar niet voor 31 oktober is dat ik er aan sterf. Kortom, ik had er ongelooflijk zin in.
Torenhoge verwachtingen en ze werden volledig waar gemaakt. Niet het gevreesde kort maar krachtige concertje van een kwartier waarin de laatste plaat in ijl tempo er doorheen geragd werd (zoals bij Buck Biloxi in de gym in juni, krachtig maar te kort), maar gewoon in drie stieve kwartiertjes een hele hoop nummers in een no time to waste tempo.
Kijk, daar sta ik, vooraan bij het podium, mijn favoriete basisplek bij concerten van favoriete bands
Aan de reacties op twitter te zien was ik niet de enige die het geweldig vond. De term concert van het jaar valt meerdere malen en wat misschien nog wel mooier is is dat Mike Krol op slag head over heels in love with Vera is geraakt! Die zien we dus wel weer terug!
Geweldig.
